கற்றலுக்கு தடை வேண்டாம்

அண்மையில் நமது கல்வி அமைச்சு பத்து பாடங்கள் மட்டுமே என்ற கட்டுப்பாடு தமிழ் மொழியையும் தமிழ் இலக்கியத்தையும் மறைமுகமாக வளர விடாமல் தடுக்கும் முயற்சி மீண்டும் சில அசைவுகளை ஏற்படுத்தியுள்ளது. இந்நாட்டு கல்வியின் வளர்ச்சிக்கு ஏணிப்படியாக இருக்க வேண்டிய அரசாங்கம் இந்தியர்களுக்கு தடை கல்லாக உருவம் எடுப்பது ஏற்று கொள்ள முடியாத ஒன்று.

ஒரு மொழியின் வளர்ச்சியை தடுப்பவன் மனிதனாக இருக்க தகுதியற்றவன். எந்த தமிழனும் தனது மொழியை வளர விடாமல் தடுக்கும் எவனுக்கும் அடிப்பணிய மாட்டார்கள் என்பதனை இந்த அரசாங்கம் மீண்டும் மறந்து விட்டது. தமிழை தாழ்த்த நினைப்பவர்கள் கூடிய விரைவில் மண்ணை கவ்வும் நேரம் நெருங்கி விட்டது. தமிழ் மொழியை தொரடர்ந்து கற்பதற்கு தடை விதிப்பதற்கு இவர்கள் யார்?

ஆரம்ப கட்டத்தில் தமிழ் பள்ளிகளின் வளர்ச்சியில் இந்நாட்டு இந்திய சமுதாயம் பல இன்னல்களை அனுபவித்தது. "ஐந்தாம் படிவ பரிட்சையில்" பத்து பாடங்கள் மட்டுமே என்பது திடீர்ரென்று கட்டாயமாக்கப்பட்டது. இதனை தொடர்ந்து பல உணர்வுள்ள தமிழர்களின் குரல் ஆங்காங்கே ஒலித்துக்கொண்டிருக்கிறது. இந்நாட்டில் தீவீர தமிழ் ஆர்வாளர்கள் பலர், இந்த அரசாங்கத்தின் முடிவை எதிர்த்து பல போரட்டாட்டத்தில் இறங்கி உள்ளனர்.

மக்களின் உணர்வை மதித்து தேசிய முன்னணி அரசாங்கம் உடனடியாக கல்வி அமைச்சின் முடிவை மாற்றி அமைக்க வழி செய்ய வேண்டும். இல்லையேல் இதன் விளைவுகள் கடந்த போராட்டத்தை விட பெரிய அளவில் உருவெடுக்க வேண்டிய சூழ்நிலை உண்டாகும் என்பதனை மனதில் கொள்ள வேண்டும். தமிழ் பாடத்திற்கு தடை தேசிய முன்னணியின் அரசியல் நோக்கமாகும், இலக்கியம் மிகுந்த ஒரு சமுதாயத்தின் மீது அல்லது தமிழ் இலக்கியம் மீது தேசிய முன்னணி வெறுப்பை தெரிவிப்பதனை இதன் வழி மிக தெளிவாக உணர முடிகிறது.

தமிழ் பாடம் வழி பலன்பெறும் அல்லது அத்தமிழ் இல்லாமல் அவதிப்படும் மாணவர்களுக்கே புரியும் இத்தமிழின் அருமை. அதனை கல்வி அமைச்சு நன்கு உணர வேண்டும். தமிழ் மற்றும் அதன் இலக்கியத்தில் தொடர்பில்லாதவர்கள் அதனை மாணவர்கள் எடுக்காமல் தடை விதிப்பது ஏற்புடையது அல்ல. தாய் மொழி பாடத்தை தவிர பிற மொழி பாடத்தில் தடை விதித்தால் என்ன பாதிப்பு வருமோ அதே பாதிப்பு இந்திய மாணவர்கள் எதிர்நோக்க கூடும்.

கூடுதல் பாடங்களை மாணவர்கள் எடுப்பது தவறா? பாவ செயலா? உலகமயமாக்கலின் பலன்களை அனுபவித்து வரும் இந்த காலத்தில், கற்றலுக்கு தடை விதிப்பது கட்டுப்பெட்டித்தனம் இல்லையா? கல்விக்கு ஏது எல்லை, கற்கும் சூழலும் வாய்ப்பும் திறமையும் இருக்கும் மாணவர்கள் கற்கட்டும், அதனை தடுக்கக் கூடாது. அதும் மட்டும் அல்ல கூடுதல் பாடத்தை எடுக்கும் மாணவர்களுக்கு எந்த ஒரு கெடும் வந்துவிடாது.

இந்நாட்டு அரசாங்கம் தமிழ் மொழி மற்றும் அதன் இலக்கியத்தின் தொன்மையை, பெருமையை மறந்துவிடக் கூடாது என்பதனை மட்டும் நினைவில் கொண்டு, கற்றலுக்கு ஆணை போடாமல், இந்திய மாணவர்கள் முறையாக தமிழ் மொழியை முன்னேற்ற பாதைக்கு கொண்டு செல்ல வகை செய்ய வேண்டும்.

நன்றி.

TERIMALAH KEMAAFAN DENGAN HATI YANG TERBUKA; JANGAN BANGKITKAN ISU PERKAUMAN

Jikalau seorang insan sudah merealisasi kesilapan dan minta maaf terimalah dengan hati yang terbuka dan janganlah berniat untuk meniupkan isu perkauman demi kepentingan agenda politik sendiri.

Kenyataan akhbar Naib Ketua Pemuda UMNO Simpang Empat Hutan Melintang, Mohd Najib Mohd Mokhtar yang berpendirian meminta Sdr Lim Kit Siang dan YAB Lim Guan Eng untuk meminta maaf mengenai isu memijak gambar-gambar pengkhianat Pakatan Rakyat adalah satu niat jahat serta boleh dianggap satu permintaan yang bodoh yang tidak berasa dan langsung tidak masuk akal.

Janganlah mengambil sikap mempertahankan diri untuk membela pengkhianat yang membawa padah kepada seluruh warga negeri Perak demi kepentingan diri sendiri terutama selepas UMNO catat prestasi yang buruk dalam pilihanraya raya umum yang lepas.

Mohd Najib Mohd Mokhtar hanya mementingkan kedua-dua pengkhianat Pakatan Rakyat yang beragama islam dan bukannya mengenai seorang lagi yang beragama cina. Ini sudah sah menyatakan bahawa UMNO adalah satu parti yang mementingkan satu kaum sahaja serta kenyataan Mohd Najib Mohd Mokhtar boleh mencetus isu perkauman dinegara ini.

Kita perlu melihat perkara ini secara keseluruhan dan bukannya cuma untuk mempertahankan orang Melayu sahaja. Sejak dahulu lagi pemuda UMNO mempunyai sikap yang lemah dan adakala tidak tahu motif sebenar untuk mempertahankan pendirian walaupun tahu diri mereka bersalah selain menunding jari pada orang lain pada setiap kesalahan mereka.

Dalam pada itu, selepas pilihanraya umum yang lalu, pemuda UMNO berkata mereka sudah menolak politik perkauman tetapi mereka secara terang-terangan mempersoalkan mengapa orang Melayu dipijak oleh yang bukan Islam. Bukankah ini menunjukkan bahawa pemuda UMNO berkelakuan racis?

Kenapakah pimpinan pemuda UMNO seperti Mohd Najib tidak bersuara semasa kuncu-kuncunya berarak dengan kepala lembu yang berdarah sehingga memalukan kaum lain. Adakah kegiatan kutuk seperti itu dibenarkan dalam agama Islam untuk menunjuk perasaan pada satu kaum yang lain?

Saya juga ingin mempertikaikan kelakuan Mohd Najib yang tidak terima kemaafan Setiausaha Negeri DAP Sdr Nga Kor Meng bagi pihak DAP Perak terhadap kesilapan yang dilakukan semasa Konvensyen DAP Negeri Perak.

Tindakan Mohd Najib yang meminta Penasihat DAP dan Ketua Menteri Pulau Pinang untuk meminta maaf kepada seluruh umat Islam dinegara ini adalah satu permintaan yang biadap yang mempunyai unsur perkauman serta berniat untuk memanipulasikan isu ini demi kepentingan agenda politik sendiri.

Saya juga ingin mengingatkan pimpinan UMNO/BARISAN NASIONAL bahawa individu seperti Mohd Najib adalah liabiliti kepada orang Islam dan UMNO kerana mereka inilah yang akan mewujudkan risiko yang paling tertinggi dinegara ini untuk mempecahbelahkan perpaduan kaum serta akan mengugat keamanan negara ini.

Oleh yang demikian, sikap Mohd Najib yang menyatakan DAP tidak ikhlas meminta maaf itu memapaparkan kelakuan kejam mereka dan kemungkinan besar ramai rakyat Negeri Perak berpeluang untuk melihat wajah sebenar pimpinan pemuda UMNO yang mempunyai unsur-unsur jijik.

இனம் வாழ மொழி காப்போம், இலக்கியம் காக்க கைகோப்போம்

ஓம்

வாழ்க தமிழ் வளர்க இலக்கியம்

வீழ்வது நாமாயினும் வெல்வது நம் தமிழ் மொழியாக இருக்கட்டும்!

வணக்கம்,

தமிழ்ச் சமூகத்தின் முன்னேற்றத்துக்கு இலக்கியம் மிகவும் இன்றியமையாதது. முகவரி இல்லாமல் ஒருவனால் சமூகத்தில் எவ்வாறு வாழமுடியாதோ அத்தகைய முக்கியம் வாய்ந்தது இலக்கியம்.

ஆனால் அந்த இலக்கியம் எவ்வகையில் சமூகத்தின் மத்தியில் எடுத்துச் செல்லப்படுகின்ரது என்பதைப் பொறுத்தே அச்சமூகத்தின் முன்னேற்றத்தில் அதன் பங்கு நிர்ணயிக்கப்படும்.

வளரும் தலைமுறையின் தேவைகளைப் பிரதிபலிப்பதாக இலக்கியம் அமையவேண்டும்.நமது சமூகத்தின் கலாச்சாரங்கள் சுமையாக ஏற்றப்படாமல், சுகமாக ஏற்றப்படவேண்டும். மாற்றங்களை துணிச்சலுடன் ஏற்றுக்கொண்டு அதைப் பக்குவமாக இலக்கியத்துடன் இணைத்துக் கொள்ளவேண்டும்.

தர்காலத்தில் நமது சமூகம் உலகம் முழுவதும் பரந்து வியாபித்திருக்கின்றது. தாய்நாட்டின் தமிச்சமூகத்திர்கும், புலம்பெயர் நாட்டின் தமிழ்ச்சமூகத்திற்கும் இலக்கியம், மொழி தான் பாலமாகச் செயல்பட்டுக்கொண்டிருக்கின்றது, இனியும் இருக்கும்.

இதன் தொடர்ச்சியான வளர்ச்சி புலம்பெயர் மக்கள் அந்தந்த நாட்டு மொழிகளில் நமது கலாச்சாரத்தை, இலக்கியத்தை எடுத்துச் செல்வதன் மூலமே ஆரோக்கியமானதாக அமையும் என்பது என்னுடைய கருத்து.


"இனம் வாழ மொழி காப்போம், இலக்கியம் காக்க கைகோப்போம்”

“தமிழ் இலக்கியம் வளர கையொப்பமிட்டு கைகோப்போம்”

நன்றி.

இப்படிக்கு
வ. சிவகுமார்